ကမၻာေက်ာ္စီးပြါးေရးပညာရွင္ စတိဂလိစ္၏ ျမန္မာျပည္ခရီးစဥ္တြင္ အၾကံျပဳခ်က္မ်ား

Type your summary here Type rest of the post here
ကမၻာေက်ာ္စီးပြါးေရးပညာရွင္ စတိဂလိစ္၏ ျမန္မာျပည္ခရီးစဥ္တြင္ အၾကံျပဳခ်က္မ်ား
ပါေမာကၡ စတိိဂလိစ္က ျမန္မာျပည္မွျပန္အထြက္တြင္ သူ၏အၾကံျပဳခ်က္မွာ ေလးခ်က္သာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့သည္။
၁=။ေခ်းေငြစနစ္ CREDIT
၂=။ပညာေရး EDUCATION
၃=။သဘာ၀သယံံဇာတက်ိန္စာ NATURAL RESOURCE CURSE
၄=။နိဳင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ POLITICAL ECONOMY ၁။ေခ်းေငြစနစ္သည္အဓိကအေၾကာင္းျဖစ္သည္။က်န္သုံးခ်က္သည္ေယဘုယ်အဳၾကံဥာဏ္(သို႔)မွတ္ခ်က္မ်ားသာျဖစ္သည္။ ပါေမာကၡစတစ္ဂလစ္က ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအား သက္သာေသာအတိုးနဳန္းႏွင့္ ေငြေခ်းေပးလွ်င္ လယ္ယာက႑ အျမန္တိုးတက္သြားႏုိင္ျပီးအစီမ္းေရာင္ေတာ္လွန္ေရးပင္ ျဖစ္သြားနိဳင္သည္ဟုဆိုသည္။ ယခုေလာေလာဆယ္ လယ္သမားမ်ုားေခ်ေငြရယူလိုပါကအျပင္တြင္တစ္ဆယ္ရာခိုင္နုႈန္းႏွင့္အထက္အတုိးႏႈန္း(၁၀တုိး)ေပးေနရသျဖင့္ပုဂၢလိကလယ္ယာစီးပြါးတိုးတက္ေရးကို အဟန္႔အတားသဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္။ လယ္သမားမ်ားသည္ လယ္ယာထြက္ကုန္ တိုးတက္ေရးအတြက္ဓာတ္ေျမၾသဇာနွင့္အထြက္ေကာင္းမ်ိဳးေစ့မ်ား၀ယ္ယူလိုေသာ္လည္းေငြေၾကးအလြယ္တကူမရနုိင္ဟု စတိဂလစ္ကေျပာခဲ့သည္။ ျမန္မာလယ္ယာက႑တြင္ တစ္ဧကဓါတ္ေျမၾသဇာသုံးစြဲမႈမွာ အျခားဆန္စပါး ထုတ္လုပ္သည့္ ႏုိင္ငံမ်ားႏွင့္ ႏုိင္းယွဥ္ပါက အေတာ္နည္းေနသျဖင့္ ထိုနိုင္ငံမ်ားႏွင့္ႏုိင္းယွဥ္လွ်င္ စပါးတစ္ဧကအထြက္ မ်ားစြာနိမ့္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ လယ္ယာက႑ တြင္ဓါတ္ေျမၾသဇာ အနည္းငယ္ တိုးတက္သုံးစြဲရုံျဖင္တစ္္ဧကအထြက္နဳန္း အေတာ္တက္သြားလိမ့္မည္။ လယ္သမားမ်ားအား ဓါတ္ေျမၾသဇာ၀ယ္ႏိုင္ေအာင္အသင့္အတင့္ႏုန္းျဖင့္ ေငြေခ်းေပးႏိုင္ရုံျဖင့္အျမန္ေျပာင္းလဲတိုးတက္သြားနိဳင္သည့္သေဘာ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အလုပ္အကိုင္မ်ား၏ ၇၀%မွာ လယ္ယာက႑တြင္ ျဖစ္္ေသာေၾကာင့္ ယခုေျပာေသာတစ္ခ်က္ ေျပာင္းလဲရံုမွ်ျဖင့္ ၇၀% အားလုံး ေျပာင္းလဲသြားနိဳင္ေသာသေဘာ ျဖစ္သည္။တရုတ္နုိင္ငံတြင္ တိန္ေရွာင့္ဖိန၏္စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲကာစက တရုတ္လယ္သမားမ်ားအား ကုိယ္စိုက္လို႔ရတာ ကုိယ့္ဘာသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရာင္း၊ ရေသာအျမတ္ကို ကုိယ္ယူ ဟုေျပာလိုက္ရံုျဖင့္ တရုတ္ျပည္ၾကီးအား ႏွစ္သုံးဆယ္အတြင္း ယခုအေျခအေနသို႔ ဆိုက္ေရာက္ေစခဲ့သည္။ တိန္္ေရွာင့္ဖိန္၏မႈ၀ါဒတစ္ခ်က္ ေျပာင္းလိုက္ရံုျဖင့္ တရုတ္ျပည္တြင္ အစီမ္းေရာင္ေတာ္လွန္ေရးၾကီးျဖစ္ပြါးကာ လယ္ယာက႑ တစ္ဟုတ္ထိုးတိုးတက္ခဲ့ျပိး နိဳင္ငံကိုလည္း တိုးတက္ေရးလမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔ တင္ေပးခဲ့သည္။
၂=။ပညာေရးကုိ လူသားအရင္းအႏွိးအျဖစ္ ေျပာသြားသည္။ ေငြေၾကးအရင္းအႏွီးသည္ စီးပြါးေရးေဖာ္ေဆာင္ရာတြင္ အဓိကက် သလို လူသားအရင္းအႏွီး HUMAN CAPITAL သည္လည္းထပ္တူအေရးပါလာေၾကာင္းကမၻာပညာရွင္မ်ားက အသိအမွတ္ျပဳလာျပိီျဖစ္သည္။နိဳင္ငံၾကီးပြါးေရးတြင္ပညာေရးသည္အလြန္အေရးၾကီးေၾကာင္းေယဘုယ်ေထာက္ျပသြား ေသာ္လည္းျမန္မာျပည္ရွိလူၾကီးႏွင့္လူငယ္အၾကားအဟကိုေထာက္ျပအၾကံျပဳသြားသည္။နိဳင္ငံပိုင္နွင့္ပုဂၢလိကပိုင္က႑ ႏွစ္ခုစလုံးတြင္အသက္၅၀ ေက်ာ္လူၾကီးမ်ားသည္ ပညာေကာင္းစြာတတ္ေသာ္လည္း သူတို႔ကိုဆက္ခံမည့္ လူငယ္ လူရြယ္မ်ားမွာ ထိုသူမ်ားႏွင့္ မ်ုားစြာအလွမ္းကြာေနသည္။လူၾကီးမ်ားမွာတေန႔တျခားအသက္ၾကီးလာမည္ျဖစ္၍ သူတို႔ေနရာတြင္အစားထုိးႏုိင္ရန္လူငယ္မ်ားကုိေကာင္းစြာေလ့က်င့္ေပးထားရမည္။ေငြေၾကးအရင္းအႏွိီးမ်ားအပါအ၀င္ လုပ္ငန္းတြင္သုံးစြဲရသည့္အက္ဆက္မွန္သမၽွသခၤါရသေဘာအရယိုယြင္းတတ္ရာစာရင္းအင္းသေဘာအရ တန္ဖိုးေလွ်ာ့ စရိတ္ကို ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ရေလ့ရွိသည္။ ဥပမာ ထြန္စက္တစ္စီးကို ၀ယ္လိုက္ပါက ထိုထြန္စက္သည္တႏွစ္အတြင္း မည္မွ် ယိုယြင္းမည္၊တန္ဖိုးက်လာမည္ကိုတြက္ခ်က္္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုထြန္စက္၏ အသုံး၀င္မည့္သက္တမ္းသည္ ၁၀ႏွစ္ဟု သတ္မွတ္ပါက ထိုထြန္စက္၏တန္ဖိုးသည္၁၀ႏွစ္ၾကာလွ်င္ သုံညျဖစ္သြားမည္။ စတိဂလစ္ကကုမၼၼဏီမ်ား၏ႏွစ္စဥ္အရႈံးအျမတ္စာရင္းေငြေၾကးအရင္းအႏွီး၏တန္ဖိုးေလွ်ာ့စရိတ္ကိုထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ သကဲ့သကဲ့သို႔ နိဳင္ငံမ်ား၏ ႏွစ္ခ်ဳပ္အစီရင္ခံစာတြင္ လူသားအရင္းအႏွီး၏ ယိုယြင္းျပဳန္းတီးလာမႈကို ထည့္သြင္းတြက္ ခ်က္ သင့္သည္ဟု အၾကံေပးသည္။ ၁၀ ႏွစ္ အသုံး၀င္သက္တမ္းသတ္မွတ္ထားသည့္ အက္ဆက္တစ္ခုအတြက္ ၁၀ ႏွစ္သက္တမ္း အၾကာတြင္ အသစ္လဲရသကဲ့သို႔ လူသားအရင္းအႏွီးသည္လည္း အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအၾကာတြင္ ေသြးသစ္ေလာင္းမွသာ နိင္ငံ၏တိုးတက္မႈ ဆက္လက္ရွင္သန္မည္ ျဖစ္သည္။
၃=။ တတိယမွာ NATURAL RESOURCE CURSE သယံဇာတက်ိန္စာ ျဖစ္သည္။ သဘာ၀သယဇာတ ၾကယ္၀ ေသာႏိုင္ငံမ်ားသည္ ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္မႈ ေႏွးေကြးေနာက္က်ေလ့ရွိတတ္သည္။ သဘာ၀သယဇာတ ၾကယ္၀ေသာႏိုင္ငံ မ်ားသည္ အရင္စလိုအလုပ္လုပ္ကိုင္စရာမလိုေပ။ သယံဇာတမ်ားကို ထုတ္ယူသုံးစြဲေနရုံျဖင့္ အေတာ္အတန္စားေလာက္ ေသာက္ေလာက္ ရွိေနသည့္အျပင္ ေဆာ္ဒီအာေရဗ် ဘရူနိဳင္းတို႔ကဲ့သို႔ ႏိုိင္ငံမ်ားတြင္ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈမ်ားကို ျမင္ေတြ႔ေနရေလ့ရွိသျဖင့္ အျခားနည္းလမ္းမ်ားအားျဖင့္ ၾကီးပြါးခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ရန္ မလိုအပ္ေပ။ သဘာ၀သယဇာတမရွိေသာ ႏိုင္ငံမ်ားမွာမႈ တစ္ခုခုမွထမလုပ္လွ်င္ ငတ္ေတာ့မည္ျဖစ္ရာ ၾကီးပါြးေရးျဖစ္ေအာင္ အလ်င္ အျမန္ေဖာ္ေဆာင္ရေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ ၾကီးပြါးျမန္ေလ့ရွိသည္။ ကမၻာသမိုင္းတြင္ မၾကံဴဖူးေအာင္ အလ်င္အျမန္ တိုးတက္လာေသာေၾကာင့္ အံဖြယ္အာရွဟု ကင္ပြန္းတပ္ခံရေသာ စကၤာပူ၊ တရုတ္တိုင္ေပ၊ ေတာင္ကုိးရီးယား၊ ဂ်ပန္ တို႔သည္ သယံဇာတရွားပါးေသာအုပ္စုတြင္ ပါ၀င္သည္။
ေရနံႏွင့္သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔သည္ ေျမေအာက္မွထုတ္ယူရရွိရာ ထိုမွရသည့္၀င္ေငြျဖင့္ ၀င္ေငြရင္းျမစ္တခုကို ျပန္လွယျပီး္မတည္ေဆာက္နိင္ပါက ေျမေအာက္မွရင္းျမစ္ကုိ ဖ်က္စီးပစ္ရာေရာက္မည္ဟု စတိဂလစ္က အၾကံေပး ခဲ့သည္။ျမန္မာျပည္၏သဘာ၀သယံဇာတတြင္သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႔သာမကေရအားလွ်ပ္စစ္သည္လည္းအားကိုးေလာက္ သည္ ဟု စတိဂလစ္ကျမင္သည္။ ေရအားလွ်စ္စစ္ထုတ္ယူရန္ ေရကာတာမ်ားတည္ေဆာက္ရျခင္းေၾကာင့္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးေစေသာ္လည္း ေရသာအစဥ္ရရွိေနလွ်င္ ေရအားလွ်ပ္စစ္သည္ တစ္ခါထုတ္ရုံျဖင့္ ျပီးမသြားေသာ သဘာ၀သယံဇာတ ျဖစ္သည္။စတိဂလစ္က သဘာ၀ကေပးေသာ အက္ဆက္ကို ၾကာရွည္သုံးစြဲႏုိင္ေသာ အက္ဆက္ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းရန္ အၾကံေပးသည္။
၄=။ေနာက္ဆုံးေျပာခဲ့သမွ်မွာ အေရးူအၾကီးဆုံးအခ်က္ျဖစ္သည္။ ပထမသုံးခ်က္သည္ နယ္ပယ္ႏွင့္ဆိုင္သည္။ ေနာက္ဆုံး အခ်က္မွာမႈ နယ္ပယ္အားလုံးကို ျခံဳငုံထားျခင္းျဖစ္သည္။ စတိဂလစ္စကားအတိုင္းေကာက္ႏုတ္ရလ်င္ Politics and economics are indistinguishable ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ စီးပြါးေရးသည္ ခဲြမရ ဟုဆိုသည္။ ႏုိင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ political Ecomnomy ကိုဆိုလိုသည္။ ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒအရ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္စီးပြါးေရးသည္ အျပန္အလွန္ အမွိီသဟဲျပဳ ေနၾကသည္။ ႏိုင္ငံေရးကို စီးပြါးေရးအရ ဖန္တီးသကဲ့သို႔ စီးပြါးေရးကိုလည္းႏိုင္ငံေရးက ဖန္တီးသည္။ နိုင္ငံကိုျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲရာတြင္ အျခားနိုင္ငံမ်ား၏အေတြ႔အၾကံဳကိုေလ့လာျပီး အလုပ္ျဖစ္သည္ကိုယူကာ အလုပ္မျဖစ္သည္ကို ေဘးဖယ္ထားသင့္ေၾဳကာင္း စတိဂလစ္က တစ္ပါတည္းေျပာခဲ့သည္။
စတိဂလစ္၏ေနာက္ဆုံးအခ်က္ကုိ ပိုမိုနားလည္လိုလွ်င္ သူ၏ေနာက္ေၾကာင္းကုိ ပုိသိရန္လိုသည္။ သူသည္နုိင္ငံတစ္ခုက္ုိ အေျပာင္းအလဲလုပ္ရာတြင္ တဆင့္ခ်င္းေျပာင္းမွ ေကာင္းမည္ဟူေသာ ၀ါဒကို စြဲကိုင္သူ Gardualistျဖစ္သည္။သူက ဖံြ႔ျဖိဳးဆဲႏုိင္ငံမ်ားအေနျဖင့္ စီးပါြးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈလုပ္ရာတြင္ တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္ သြားရမည္ူဟု ယုံၾကည္သည္။ေစ်းကြက္သည္ သူ႔ခ်ည္းလႊတ္ထားရေအာင္ ျပီးျပည္စုံျခင္းမရွိသည့္အတြက္ ေစ်းကြက္ ကိုလြတ္မထားဘဲ အားနည္းသည့္ေနရာမ်ားတြင္ နိဳင္ငံေတာ္က ပါ၀င္ေရးကိုေထာက္ခံသူ ျဖစ္သည္။ ၀ူန္းဒိုင္းေျပာင္းလဲ ေသာနုိင္ငံမ်ားျဖစ္သည့္ ရုရွားႏွင့္ အေရွ႔ဥေရာပႏုိင္ငံအခ်ိဳ႔ ဖရုိဖရဲျဖစ္ကာ အခက္အခဲေတြ႔ကာ နိဳင္ငံ၏အက္ဆက္မ်ား လူနည္းစုလက္အတြင္းသို႔ ေရာက္ရွိသြားျခင္းေၾကာင့္Free market and Democracy အစား Oligrachy လူနည္းစုၾကိးစိုးမႈအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားျခင္းကို ေထာက္ျပသည္။တစ္ဆင့္ခ်င္းသြုားရေသာနိုင္ငံမ်ားတြင္ ထိုသို႔ ဖရုိဖရဲျဖစ္ျခင္းမ်ိဳးကို ေရွာင္လြဲနိုင္သည္။ တရုတ္ျပည္ဥပမာသည္ အထင္ရွားဆုံးျဖစသည္။
တရုတ္သည္ စီးပြါးေရးပိုင္းတြင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခဲ့ျခင္းျဖင့္ တရုတ္ျပည္၏ နုိင္ငံေရးသည္လည္း အလိုက္သင့္ေျပာင္းလဲလာခဲ့သည္။တရုတ္၏စီးပြါးေရးစေျပာင္းခ်ိန္ႏွင့္ယေန႔တရုတ္ျပည္ကုိနုိင္းယွဥ္ၾကည့္ပါကနုိင္ငံေရးအပုိင္းတြင္ မမွတ္မိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲသြားသည္ကို ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ ယခင္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္၏ ရန္သူဆိုေသာ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားကုိပင္ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသို႔ ၀င္ခြင့္ျပဳခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္။
တစ္ခ်ိန္က နိင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ေရးတြင္ နိုင္ငံေရးမႈ၀ါဒအျဖစ္ နိုင္ငံတကာတြင္ေခတ္စားခဲ့ေသာ ၊ယခုအခ်ိန္တြင္ PolicyAnalysis ျပဳလုပ္ရန္အတြက္သာ သီအိုရီအျဖစ္သုံးစြဲၾကေတာ့သည့္ Matxism အရလည္း နုိင္ငံတခုတြင္ ေအာက္ထပ္အေဆာက္အဦအျဖစ္ စီးပြါးေရးႏွင့္ အေပၚထပ္အေဆာက္အဦအျဖစ္ နုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး ႏွစ္ထပ္ရွိသည့္ အနက္အေပၚထပ္အေဆာက္အဥိသည္ မ႑ိဳင္ျဖစ္ျပီး ေအာက္ထပ္အေဆာက္အဦသည္ အေပၚထပ္အေဆာက္အဦေပၚ မႈတည္ျပီးေျပာင္းလဲသည္ဟုယူဆထားသည္။စတိဂလစ္ေျပာခဲ့သမွ်မွာထိုေလးခ်က္သာျဖစ္သည္။ထိုေလးခ်က္သည္ျမန္မာျပည္အတြက္အလြန္ပင္အေရးၾကီးပါသည္။အျခားသုူမ်ား ေျပာျပိးသားျဖစ္နိုင္ေသာ္လည္း ထိုေလးခ်က္သည္ Policy Discussion မ်ားကို လႈပ္ႏႈိးေပးလိမ့္မည္ဟု ယူဆပါသည္။
မင္းညိဳစံ
ပါေမာကၡ စတိိဂလိစ္က ျမန္မာျပည္မွာ အေျခခံကစျပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကိုလုပ္မယ္ဆိုရင္အလားအလာေကာင္း ေတြအမ်ားၾကီး ရွိတယ္ဆိုတာကို အဓိကထားျပီးေျပာသြားတာပါ။ သူေျပာတဲ့အေျခခံအခ်က္ေတြ ကေတာ့ ျမန္မာျပည္ ရဲ့တည္ဆဲစြမ္းအားအရပ္ရပ္ ( ေျမယာၾကြယ္၀မႈ ၊ ရာသီဥတုေကာင္း၊ အလုပ္ၾကိဳးစားေသာလူထု၊ အားေကာင္းေသာ လူမႈအရင္းအျမစ္)အေပၚမႈတည္ျပိး ႏုိင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ေရးကို လုပ္ကိုင္ရန္၊ ျမန္မာ့စီးပြါးေရးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္၊ ေျပာင္းလဲေသာနည္းစဥ္မ်ားသည္စဥ္ဆက္မျပတ္ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ေနေစရန္၊ ရရွိလာေသာအက်ိဳအျမတ္မ်ားကို ႏုိင္ငံသား အားလုံး အခ်ိဳးက်ခံစားခြင့္ ရရွိေစရန္၊ အေျခခံက်ေသာ တန္ဖိုးမ်ား မေျပာင္းမလဲတည္ရွိေစရန္ ဟူ၍ သူ၏အၾကံျပဳခ်က္ စာတမ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။
ခါးသီးေသာအတိတ္သမိုင္းသင္ခန္းစာမ်ား၊ အေထြေထြအျပားျပား မ်က္ေမွာက္အေရးကိစၥမ်ား ေျဖရွင္းရန္ ရွိေနတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ လက္ရွိရင္ဆိုင္ေနရေသာ ကမၻာလုံးဆိုင္ရာ ျပႆနာႏွင့္မလြတ္သျဖင့္ ထိုအေျခအေန အားလုံး အေပၚမႈတည္ကာအားလုံးကိုရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းသြားရမည္ျဖစ္သည္။အတိတ္ကရခဲ့တဲ့သင္ခန္းစာေတြနဲံ့ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကိုရင္ဆိုင္၊အသစ္ေပၚလာတဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြကိုလည္းယူ၊ လက္ရွိအားသာခ်က္ေတြက္ိုအရင္းတည္ျပီးအေျပာင္းအလဲ တစ္ခု အျမန္လုပ္ပစ္ရမယ္လို႔ ပါေမာကၡ စတိိဂလိစ္က ေျပာခဲ့သည္။

ပါေမာကၡစတိိဂလိစ္ကတိုင္းျပည္ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ရန္တေနရာတည္းကိုသာတိုးတက္ေအာင္လုပ္လို႔မရဘဲဘက္စုံေထာင့္စုံမွဖံ႔ြျဖိဳးတိုးတက္ေအာင္လုပ္နိုင္ဖုိ႔မူ၀ါဒခ်မွတ္ဖို႔လိုတယ္။ျမန္မာျပည္အတြက္ဘက္စုံေထာင့္စုံမွဖံ႔ြျဖိဳးတိုးတက္ေအာင္လုပ္နိုင္ဖုိ႔စဥ္းစားမယ္ဆို ရင္ အထူးအေလးထားေျပာရမွာက ဆင္းရဲမႈေလ်ာ့ခ်ရာမွာအားထားရတဲ့ စိုက္ပ်ိဳးေရးက႑ရဲ့ အေရးပါပုံ ကိုပါပဲ။တိုင္းျပည္မွာ ဂ်ီဒီပီရာခုိင္ႏုန္းျမင့္လာတဲ့အခါမွာ ဒါဟာစိုက္ပ်ိုဴးေရးက႑ေၾကာင့္ဆိုရင္ ဆင္းရဲသားေတြအတြက္ အက်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာကို ျပေနတယ္။ စိုက္ပ်ိုဳးေရးက႑ေၾကာင့္ ဂ်ီဒီပီတိုးတက္လာတာဆိုရင္အက်ိဳးေက်းဇူးအမ်ားဆုံးကိုု ခံစားရမွာကအဆင္းရဲဆုံးလူတန္းစားေတြျဖစ္တယ္။အျခားက႑ေတြေၾကာင့္ဂ်ီဒီပီတိုးတက္လာတာဆိုရင္ေတာ့အက်ိဳး အျမတ္အမ်ားဆုံးခံစားရမယ့္သူေတြက အဆင္းရဲဆုံးလူတန္းစားေတြ ျဖစ္ဖို႔မေသခ်ာေတာ့ဘူး။ ေက်းလက္ေဒသအသက္ေမြး၀မ္းေက်ုာင္းလုပ္ငန္းေတြျဖစ္ထြန္းဖို႔နဲ႔ဆင္းရဲမႈေလ်ာ့ခ်နိဳင္ဖို႔အတြက္ဘက္စုံဖံြ႔ျဖိဳးေရးအာဂ်င္တာတစ္ခုက္ုိ ေဖာ္ေဆုင္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဒီအာဂ်င္တာမွာ ေစ်းကြက္ျပဳျပင္ေရး၊ ေျမယာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၊ အေၾကြးေခ်းယူ ေခ်းေပးနိင္တဲ့စနစ္၊ နည္းပညာက႑၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပညာေရးက႑၊ အေျခခံအေဆာက္အဦက႑၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးကိုအေျခမခံတဲ့ အလုပ္အကိုင္ေတြအားလုံးကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားမွသာ ေအာင္ျမင္နိုင္မယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအေျခခံေတြျဖစ္တဲ့ လမ္းတံတားေတြ ေျမာင္းတာတမံေတြနဲ့႔ ကားလမ္းေတြ၊ လွ်ပ္စစ္တာ၀ါတိုင္ေတြ အမ်ားၾကီးေတြရျပီ။ ေစ်းကြက္သေဘာတရားအရ ေစ်းကြက္နဲ႔လမ္းဟာ အညမည အေထာက္အကူျပဳေနတယ္။ သီးႏွံစိုက္ပ်ိဳးဖို႔အတြက္ မိ်ဳးေစ့လိုအပ္တယ္ဆိုရင္ လမ္းေကာင္းရင္ လယ္သမားအတြက္ မ်ိဳးေစ့ကုန္က်စရိတ္သက္သာသြားမယ္။ ဒီေနရာမွာ ေက်းလက္လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးဟာ ေက်းလက္ေစ်းကြက္ ဖြ႔ံျဖိဳးေရးရဲ့ တစိတ္တပိုင္းအျဖစ္ အေရးပါေနတယ္။ အေျခခံအေဆာက္အဦေတြ ဖံြ႔ျဖိဳးေအာင္ေဆာင္ရြက္ရာမွာလည္း ရပ္ရႊာလူထုရဲ့သေဘာထားကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ စီမံကိန္းအေကာင္အထည္ေဖာ္ရာမွာရပ္ရြာလူထုရဲ့ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈက အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။ သူတို႔ဒီလိုပါ၀င္လာမွသာ ေရရွည္မွာစီမံကိန္းက လူေတြအေပၚ ေကာင္းက်ိဳးျပဳလာမွ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘက္စုံဖံြ႕ျဖိဳးေရးကုိအေကာင္အထည္ေဖာ္ရာမွာ အေျခခံအေဆာက္အဦေတြသာမက အီစတီက်ဴးရွင္း လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊လူသားအရင္းအျမစ္ေတြကိုလည္း ျဖည့္ဆီးေပးရပါမယ္။ဒါက ပညာေရးနဲ႔က်န္းမာေရးပါ။ ဒါအျပင္ ေစ်းကြက္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကလည္း လိုအပ္ပါတယ္။ အဓိကျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔လိုအပ္တာက ေငြေၾကးေစ်းကြက္ပါ။ လူေတြရဲ့ပုိင္ဆိုင္မႈကိုလုံျခံဳမႈရွိေစတဲ့ ဥပေဒေတြ ကိစၥပါ။ေနာက္ျပီးလူမႈဘ၀လုံျခံဳေရးအတြက္ အစီအမံေတြ၊ ဒီေနရာမွာ အင္အားခ်ိဳ႔တဲ့သူေတြကို အကာအကြယ္ေပးဖို႔၊ အထူးသျဖင့္ ဆင္းရဲမဲြေတမႈအေပၚတက္ရပ္ေနတဲ့သူေတြ၊ အစာေရစာမလုံေလာက္လို႔ ဒုကၡၾကံဳေတြ႔ေနရသူေတြ၊ အဟာရခိ်ဳ႕တဲ့သူေတြအတြက္ လူမႈဖူလုံေရးေတြ ပါမယ္။
ေစ်းကြက္ျပဳျပင္ေရးနဲ႔ပက္သက္ျပီး ေျပာရရင္ ဒါဟာအဓိကအက်ပ္အတည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဆန္ေစ်းတက္ျခင္းဟာ စားသုံးသူကိုနစ္နာေစေပမယ့္ ဆန္ေစ်းက်သြားျခင္းဟာလည္း လယ္သမားကိုအထိနာေစပါတယ္။ ဒီအတြက္ ဆန္ေစ်းအက်ဟာ စားသုံးသူအက်ိဳးအတြက္လိုအပ္ေနခ်ိန္မွာ ဆန္ေစ်းအတက္ဟာ လယ္သမားကုိကယ္တင္ဖို႔အတြက္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီလိုအတက္နဲ႔အက်ကိုတစ္ျပိဳင္နက္လိုအပ္တဲ့ ျပႆနာကို ရွင္းနိဳင္ဖို႔အတြက္္ ဆန္ကုိေစ်းကြက္ထဲ အေရာက္ပို႔ရတဲ့ေနရာမွာ ကုန္က်တဲ့စရိတ္အဆင့္ဆင့္ကုိ သက္သာေအာင္လုပ္တဲ့နည္းတစ္နည္းပဲ ရွိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာျဖစ္ေနတာက လယ္သမားဟာ သူ႔ထုတ္လုပ္တဲ့ကုန္ရဲ့ေစ်းကြက္ေပါက္ေစ်းရဲ့ ၂၀% သာသာကိုသာ ခံစားေနရတာပါပဲ။ က်န္တဲ့၈၀%က ုိအခြန္၊သယ္ယူပ့ို႔ေဆာင္ခ၊ ပဲြစား၊ ၾကိတ္ခဲြခအစရွိတာေတြအတြက္ ကုန္က်ရ တာျဖစ္ပါတယ္။တကယ္တန္းစားသုံးသူက ေပးလိုက္ရတဲ့တန္ဖိုးကို လယ္သမားကအျပည့္အ၀ရရွိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအတြက္အခုလယ္သမားေတြအဖို႔သတင္ဆိုးတင္မကသတင္းေကာင္းတခုလည္းရွိလာပါျပီ။သတင္းေကာင္းကေတာ့ ေစ်းကြက္အေရာက္ကုန္က်စရိတ္အဆင့္ဆင့္ကို ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းျဖင့္ လယ္သမားေတြကို ကူညီနုိင္တယ္ဆိုတာပါပဲ။
ဒီနည္းလမ္းက စားသုံးသူေတြေပးရတဲ့ေစ်းကုိေလွ်ာ့ခ်နိုင္သလို လယ္သမားေတြအတြက္လည္း ထိုက္တန္တဲ့ေစ်းကိုရရွိေစမွုာျဖစ္ပါတယ္။ဆန္ကိုမွိီခိုေနရတဲ့စားသုံးသူနဲ႔စိုက္ပ်ိဳးတဲ့လယ္သမားကုိပါႏွစ္ဥိီးႏွစ္ဖက္အက်ိဳးရွိေစတဲ့နည္းပါ။စပါးေစ်းအတက္အက်ဟာလယ္သမားေတြရဲ့ဘ၀ကိုသာမကသူတို့႔ရဲ့စပါးထုတ္လုပ္နုိင္တဲ့ပမာဏကိုပါအက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရွိေစပါတယ္။ဒီနိဳင္ငံရဲ့ပဲထုတ္လုပ္မႈကိုဳၾကည္႔ရင္ေစ်းေကာင္းရတဲ့အခါလယ္သမားေတြရဲ့ထုတ္လုပ္မႈ ပမာဏတက္လာတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ဒါကုိၾကည့္ရင္လယ္ယာက႑ဟာလိုအပ္တဲ့အေျပာင္းအလဲကိုျဖည့္ေပးနိုင္ရင္ ထုတ္လုပ္မႈနဲ႔ပက္သက္ျပိီးအလားအလာေကာင္းေတြ အမ်ာၾကီးရွိတယ္ဆိုတာကို သိနိုင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာအျခား လိုအပ္ခ်က္ ေတြကိုလည္း ျဖည့္ဆီးေပးနိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ဥပမာ -လယ္သမားေတြ ေငြေခ်းယူလို႔ရတဲ့ေနရာေတြ ေပၚလာဖို႔
စိုက္ပ်ိဳးေရးမွာ ေျမယာပိုင္ဆိုင္မႈဟာ အလြန္အေရးၾကီတဲ့ အစိတ္အပုိင္းျဖစ္တယ္။ နုိင္ငံအတြက္ အခြန္အေကာက္ ေကာင္းေကာင္းရႏုိင္တဲ့ေနရာ ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာစီးပြါးေရးစနစ္ကေျပာင္းေပမယ့္အခြန္ေကာက္တဲ့စနစ္က မေျပာင္းလဲဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ လယ္သမားက ေျမကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး ေငြေခ်းလို႔မရလို႔ အျပင္ေငြေခ်းသူူမ်ားကုိ လုံးလုံးမီွခို ေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္ေျမယာျပဳျပင္္ေျပာင္းလဲမႈလုပ္ျပီဆိုရင္လည္း ေျမမပါဘဲနဲ႔ ေငြေခ်းမရေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အေနအထားမွာ သတိထားရမွာက လူမႈလုံျခံဳေရးပိုက္ကြန္ Social Safely Net ရွိဖို႔။ဒါမ်ဳိးေကာင္းေကာင္း မရိွရင္လဲ ေျမယာျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ဖို႔ မလြယ္ဘူး။
နုိင္ငံအေတာ္အမ်ားမ်ားမွာ ေျမယာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဟာ မရွိမျဖစ္အေျခခံတစ္ခုအေနနဲ႔အေရးပါခဲ့ပါတယ္။ ေျမပိုင္ယာပိုင္မရွိတာဟာ ျပႆနာတစ္ရပ္အျဖစ္ရိွေနျပီး ေနာက္ဒီထက္ပုိျပီးဆိုးသြားနုိင္တယ္။ လူမႈေရး၊ စီးပြါးေရး ဖိအားေတြ ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ ေပၚထြက္လာျပီး ကုန္ထုတ္လုပ္မႈကိုလည္း က်ဆင္းေစနုိင္တယ္။ ေျမပိုင္မရွိတာနဲ႔ ဆင္းရဲမႈဟာ ဆက္စပ္ေနတယ္။ တကယ္လို႔သာ လုံေလာက္တဲ့နည္းပညာနဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ေတြုကုိျဖည့္ဆီးေပးမယ္ဆိုရင္ အေသးစား လယ္သမားေတြရဲ့ ထုတ္လုပ္မႈက ပုိျပီးအားေကာင္းတယ္ဆိုတာကိုပါပဲ။ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့နိုင္ငံေတြက ေျမယာျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးကိုပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ေအာင္ျမင္တဲ့ေျမယာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနမႈနာေတြကိုၾကည့္မယ္ဆိုရင္သူတို႔က အျခားက႑ေတြမွာပါျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို တဆက္တည္းေဆာင္ရြက္သြားၾကတာကို ေတြ႔ရမယ္။ ေျမယာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔အတူ ေငြေၾကးေစ်းကြက္နဲ႔ နည္းပညာရရွိဖို႔ ဆက္တိုုက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတယ္။ လယ္သမား အေသးစားေလးေတြကထိုက္သင့္တဲ့ေငြေၾကးနဲ႔နည္းပညာပံ့ပိုးမႈသာရရင္လယ္သမားၾကီးေတြထက္ ထုတ္လုပ္မႈနုန္းပိုေကာင္းတယ္။ လယ္သမားအေသးစားေလးေတြအတြက္ မက္လုံးက လယ္သမားၾကီးမ်ားထက္ စာရင္ ပုိမိုအားေကာင္းတယ္။သူတို႔မွာ အျခားစရိတ္စကေတြမရွိေတာ့ နည္းပညာနဲ႔ အရင္းအႏွိီးရွိတဲ့အခါသူတို႔ရဲ့အသက္ေမြးမႈ ၊ဘ၀လုံျခံဳမႈ ပိုအေျခအေနေကာင္းလာတယ္။လူေနမႈအဆင့္ျမင့္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ လယ္သမားေတြအေျခအေန ေကာင္းလာရင ္တကယ္အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမႈက ေက်းလက္ကုိအေျချပဳတယ္။
ဘ႑ာေရးေစ်းကြက္လို႔ဆိုတဲ့ ေငြေၾကးေစ်းကြက္၊ ေခ်းေငြေစ်းကြက္ျပဳျပင္ေရးမွာေတာ့ လယ္သမား ေတြကအရည္အေသြးျမင့္မ်ိဳးစပါးနဲ႔ ဓါတ္ေျမၾသဇာေတြ၀ယ္နုိင္ဖို႔ ေငြလိုတာကို ေခ်းေငြေစ်းကြက္ျပဳျပင္ေရးက ကူညီ နိုင္ပါမယ္။အထူးသျဖင့္ နဂိုကတည္းကေစ်းကြက္မခိုင္မာတဲ့၊ မုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ေစ်းကြက္ယိုယြင္းသြားတဲ့ နိုင္ငံမ်ိဳးမွာ ပုိျပီးလိုအပ္ပါတယ္။ လက္ရွိတည္ဆဲစနစ္အရ အစိုးရအမေတာ္ေၾကးဟာ လယ္အတႊက္မလုံေလာက္ တာေၾကာင့္ အျပင္ပုဂၢိကေငြရွင္ေတြဆီသြားရပါတယ္အျပင္မွာေပးရတဲ့အတိုးနုန္းကလက္မခံနုိင္ေအာင္ကုိျမင့္မားေနပါတယ္။တလကို တဆယ္တုိးနုန္း၊။ ေငြေခ်းကိစၥျပဳျပင္ရာမွာဘက္ေပါင္းစုံကေန ေဆာင္ရႊက္ရမွာပါ။ အျခားနုိင္ငံေတြမွာဆိုရင္ ပုဂၢလိကက႑ေတြ၊ ေကာ္ပုိးေရးရွင္းေတြ၊ NGOေတြ၊ သမ၀ါယမေတြကို စည္းကမ္းနဲ႔ပါ၀င္ေဆာင္ရႊက္ခြင့္ ျပဳခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ပါ၀င္လာမႈေၾကာင့္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးမွာအထြက္တိုးလာတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။
အစိုးရရဲ့ေငြေခ်းစနစ္ရဲ့ျပႆနာက အတိုးႏႈန္းအလြန္နည္းျခင္းပါပဲ။ ဘဏ္ကေပးတဲ့အတိုးနုန္းက တကယ့္ေစ်းကြက္မွာျဖစ္ေနတဲ့ ေငြေၾကးေဖာင္းပြနႈုန္းထက္နိမ့္ေနေတာ့ ုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုုဘဏ္ကိုေငြလာအပ္သူေတြနည္းျပီး ဘဏ္ကေငြထုတ္ေခ်းေပးဖို႔ ေငြမလည္ပတ္နိုင္ေတာ့ဘူး။ ဘဏ္ရဲ့အရင္းအႏွီးကို မွန္မွန္ျပန္မျဖည့္နိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ဘဏ္ေတြအရင္းအႏွီးရွိေနဖို႔အတြက္ ေလာေလာဆယ္ေပးေနတဲ့နိမ္တဲ့အတိုးနုန္း NAGATIVE အတိုးႏႈန္းအစား POSITIVE အတိုးႏႈန္းနဲ႔ ေပးရမယ္။ ေနာကျပီး္လယ္သမားရဲ့ေငြလိုအပ္ပုံကိုလိုက္ျပီး ေခ်းေငြပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးန႔ဲသြားရမယ္။ ကမၻာမွာ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့နည္းလမ္းေတြရွိသလုိျမန္မာျပည္မွာလည္း ဒိီပုုံစံေတြကို စတင္ေနျပီ ျဖစ္တယ္။ mirco credit အေသးစားေခ်းေငြေတြနဲ႔အတူ NGO ေတြရဲ့ အခန္းက႑ေတြကို ခ်ျပီးသုံးရာကေန ေအာင္ျမင္ေနတဲ့နိုင္ငံေတြ ေပၚထြက္လာခဲ့ျပီ ျဖစ္တယ္။
mirco credit က ရပ္ရြာအုပ္စုကေလးေတြကို အေျခခံျပီးေငြေခ်းတာေၾကာင့္ ေစာင့္ၾကည့္ရလည္း အဆင္ေျပတယ္။ အေၾကြးျပန္ဆပ္ႏႈန္းလည္းျမင့္တယ္။ ဒီစနစ္နဲ႔ေအာင္ျမင္တဲေနရာေတြမွာ ေငြအျပင္ နည္းပညာနဲ႔ မ်ိဳးေစ့ အေထာက္အပံ့ကိုပါ အေခ်းအငွါးစနစ္နဲ့လုပ္ၾကတယ္။ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းေတြက လယ္သမားအေပၚေငြေခ်းတာ ရႈံးမွာကုိေၾကာက္ေတာ့လယ္သမားအေနနဲ႔အထြက္တိုးေအာင္အျခားအေထာက္အကူေတြကိုပါထပ္ေဆာင္းျပီးပံ့ပုိးခဲ့ၾကတယ္။ နည္းပညာမ်ိဳးေစ့ အစရွိသျဖင့္။ျပီးေတာ့သမားရုိးက် ၀င္ေငြအျပင္ အျခား၀င္ေငြရႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းေတြအတြက္ပါ ေငြထပ္ေခ်းေပးတာ၊ နည္းပညာပံ့ပုိးတာတို႔ကိုပါ လုပ္ေပးတယ္။ ၾကက္၊ဘဲေမြးျမဴေရးအစရွိသျဖင့္ေပါ႔။
ဒုတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ျမစိမ္းေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ အထြက္တိုးဖို႔အတြက္ ေခတ္မီစိုက္ပိ်ဳးေရး နည္းပညာရဖို႔ မရွိမျဖစ္လိုအပ္တယ္။ လယ္ယာက႑အတြက္ မိ်ဳးစပါး၊ဓါတ္ေျမၾသဇာနဲ႔ ပိုးသတ္ေဆးေတြဟာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို မထိခိုက္ဖို႔ လိုလာျပီ။ သီးႏွံအထြက္တိုးဖို႔ မ်ိဳးေစ့အရည္အေသြးေကာင္းေတြလိုလာသလို ေရာဂါပုိးအသစ္ေတြက်ေရာက္လာရင္ လယ္သမားေတြကို သတိေပးျခင္းအားျဖင့္သူတို႔အဆုံးအရႈံးကို ကာကြယ္နုိင္ဖို႔၊ သုေတသနအတြက္ေရရွည္ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမႈနဲ႔အတူဘက္ေပါငး္စုံခ်ည္းကပ္မႈနဲ့အတူမ်ိဳးေစ့နဲဓါတ္ေျမၾသဇာေတြအလုံအ ေလာက္ရရွိေအာင္ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔၊ ေရသြင္းစုိက္ပ်ိဳးႏုိင္ေအာင္ ပံ့ပုိးကူညိီေပးဖို႔လိုအပ္တယ္။ နည္းပညာအသစ္ေတြ လယ္သမားဆီကို မိတ္ဆက္ေပးႏိိုင္ဖို႔အတြက္ ေပးေနက်မ်ားထက္ ပုိေပးတဲ့၀န္ေဆာင္မႈေတြလိုအပ္လာမယ္။ လယ္သမားေတြအတြက္ေပးႏုိင္တဲ့သင္တန္းနဲ႔၀န္ေဆာင္မႈေတြက ျမန္မာျပည္မွာ ေလ်ာ့က်လာေနတာကုိ ေတြ႔ေနရတယ္။
အထြက္နုန္းတိုးဖို႔အတြက္ မ်ိဳးေစ့နဲ႔ဓါတ္ေျမၾသဇာဟာ အလြန္အေရးပါတယ္။ဒါကိုသုံးဖို႔ ေငြအကုန္အက် မ်ားမယ္။အထြက္ႏႈန္းဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား လယ္သမာအေနနဲ႔ ေငြေခ်းဖို႔ မေသခ်ာရင္၊ေျမပုိင္္္ဆိုင္ခြင့္ ဆုံးရႈံးသြားႏိုင္တဲ့ အေနအထားရွိေနရင္ ဒီအတြက္ လယ္သမားကစြန္႔စားလုပ္ေဆာင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ရလာဒ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ သဘာ၀က ေပးထားတဲ့ ေျမဆီၾသဇာေကာင္းမြန္မႈနဲ႔ သင့္တင့္တဲ့မိုးေလ၀သအေျခအေနအားသာခ်က္ကို အျမင့္မားဆုံးအသုံးခ်ႏုိင္တဲ့ အေနအထားကို ေရာက္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ နိုင္ငံကိုဘက္ေပါင္းစုံကေနတိုးတက္လာေစခ်င္ရင္လယ္ယာက႑နဲ႔မပက္သက္တဲ့အလုပ္အကိုင္က႑ေတြကုိတိုးတက္ေအာင္လုပ္ဖို႔လည္းလိုပါတယ္။စိုုက္ပ်ိဳးေရးမဟုတ္တဲ့လုပ္ငန္းေတြမွာေက်းလက္အလုပ္အကိုင္ရရွိေရးဟာၾကာေလအေရးၾကိိးလာေလ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကံဳရာက်ဘမ္းလုပ္ရတဲ့သူေတြနဲ႔ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေတြအတြက္ အလုပ္အကိုင္သစ္ေတြ ဖန္တိးေပးရပါမယ္။
ျမန္မာနုိင္ငံမွာ ျပည္တြင္းစိးပါြးေရးလုပ္ငန္းေတြ၊တိုင္းရင္းသားလုပ္ငန္းရွင္ေတြအတြက္ေနရာ ဖန္တီး ေပးဖို႔လိုအပ္သလို နုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမႈလည္း လိုအပ္ပါတယ္။ နုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမႈနဲ႔ အကူအညိီေတြဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ့စိုက္ပ်ီဳးေရးက႑နဲ႔ေက်းလက္ဖံံြ႔ျဖိဳးေရးအတြက္ နည္းလမ္းေပါင္းမ်ားစြာန႔ဲ အေထာက္အကူေပးနုိင္သလို နည္းပညာေတြကိလည္းလဲြေျပာင္းေပးႏုိင္ပါတယ္။ စိုက္ပ်ိဳးေရးက႑ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအလုပ္ဟာ အရင္းအႏွီး ၾကီးမားျပီး နည္းပညာလည္း အစြမ္းထက္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ နုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမႈေၾကာင့္ ျပည္ပေစ်းကြက္ကုိ တိုးခ်ဲ႔လာနိုင္သလို လူစြမ္းအားဖြံ႔ျဖိဳးမႈအကူအညီေတြရဖို႔၊အလုပ္အကိုင္ေတြတိုးလာဖို႔နဲ႔ ၀င္ေငြျမင့္တက္လာဖို႔ကုိလည္း နုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမႈကသာ ကူညီနုိင္တာပါ။ ဒီအဓိကနုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမႈေတြကလည္းသဘာ၀သယံဇာတတူးေဖာ္မႈမွာပဲစုေနတာကုိေတြ႕ရတာကဆိုးေနပါတယ္။ဒီေနရာမွာနိုင္ငံဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္ဖို႔လိုအပ္တဲ့နည္းပညာေတြကို ဒီက႑ေတြကေနမရနိုင္တာပါပဲ။ ရလိုက္တာကေတာ့ ေငြပါပဲ။ တကယ္လို႔ သဘာ၀သယံဇာတက ရတဲ့၀င္ေငြကို နိုင္ငံလယ္ယာက႑ဖြံ႔ျဖိဳးေရးအတြက္ သုံးစြဲတဲ့အေန အထားဆိုရင္ ျမန္မာနိုင္ငံနဲ႔လက္တြဲျပီးအကူအညီ၀ိုင္း၀န္းေပးၾကမယ့္ အလားအလာေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ဖြံ႔ျဖိဳးမႈစြမ္းရည္ဟာ ပုိျပီးျမင့္မားလာစရာရွိပါတယ္။
ျမန္မာနိင္ငံရဲ့အေနအထားက အလြန္ကံေကာင္းပါတယ္။သဘာ၀သယံဇာတေတြ ေတြ႔ထား တယ္။လူမႈအရင္းလည္း အားေကာင္းတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ့ တည္ေနရာကလည္းကံေကာင္းေစတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ ျမန္မာျပည္က စီးပြ့ါးေရးအတက္ဘက္ကိုျပေနတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းနုိင္ငံေတြ ရွိေနတယ္။ သယံဇာတေရာင္းရေငြမ်ားကို ရင္းႏွီးျမဳတ္နွံမႈေတြထဲကုိ ျပန္မထည္႔ရင္ နိုင္ငံက ပိုဆင္းရဲလာစရာရွိတယ္။ စီးပါြးေရးအတက္ျပရ်င္ေတာင္ ေရရွည္မခံဘူး၊ ျမန္မာျပည္ကေတာ့ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးက႑မွာ ျပန္လွယ္ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံစရာ အခြင့္အလမ္းေတြ ရွိေနတယ္။ ဒါဟာ လူဦးေရ ၇၀%ေက်ာ္ကုိ ေကာင္းက်ိဳးျပဳနိုင္တဲ့က႑ပါ။ ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ ေက်းလက္ေခ်းေငြလုပ္ငန္းကို ေပၚေပါက္လာေအာင္ကူညီနိုင္မယ္။ က်န္းမားေရးနဲ႔ ပညာေရးက႑မွာလည္း သုံးနုိင္မယ္။ ေတာင္သူလယ္သမားေတြ လိုအပ္တဲ့အျခာ၀န္ေဆာင္မႈေတြက္ို ျဖည္႔ဆီးေပးနိုင္တယ္။ ပုဂၢလိကက႑ေရာ၊ အစိုးရက႑ပါ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္သူေတြအားလုံးကို လုံေလာက္တဲ့လစာေပးႏုိင္မယ္။ အေျခခံအေဆာက္အဦအတြက္သုံးႏုိင္တယ္။ ျပီးေတာ့ ဒီလိုေဆာင္ရြက္ရာမွာ NGO ေတြ၊ အရပ္ဘက္လူ႔အဖဲြ႔အစည္းေတြ၊ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းရွင္မ်ားနဲ႔အတူ အလွဴရွင့္ေတြ လက္တြဲေဆာင္ရြက္သြားနိုင္ပါတယ္။ အေရးအၾကီးဆုံးကေတာ့ ျမန္မာနိုင္ငံကို တခိ်န္ကျမင္ခဲရတဲ႔ အာရွရဲ့စပါးက်ိီအျဖစ္ ျပန္လွယ္ျမင္ေတြ႔ဖို႔ကိုပါပဲ။
The Voice weekly Journal ပါ ပါေမာကၡ စတိိဂလိစ္၏ အင္တာဗ်ဴးေဆာင္းပါးမ်ားမွ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပပါသည္